Mijn laatste dag in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, is aangebroken. Phnom Penh is een enorm hectische stad. Het verkeer is een chaos maar daar heb ik jullie al iets over verteld er is veel armoede er zijn veel straatkinderen die bedelen en de straten zijn erg vuil (behalve de straat van het koninklijk palijs). Iedereen laat zijn vuil en rotzooi op straat liggen en ik heb niet het idee dat de roteb hier met enige regelmaat door de straten rijdt. Maandag ben ik naar de Killing Fields geweest en naar het genocide museum (tijdens de Rode Kmer tijd was dit een gevangenis waar dmv martelingen bekentenissen werden ontlokt). De meest gruwelijke martelwerktuigen werden hier voor gebruikt. Vanuit deze gevangenis zijn uiteindelijk 20.000 gevangen naar de killing fields gebracht en werden daar ook op een gruwelijke manier om het leven gebracht (om kogels te sparen). Dit was overigens niet het enige killing field in Cambodja, er zijn uiteindelijk geloof ik op 16o verschillende plaatsen massagraven gevonden. Ongeloofelijk hoe er in 4 jaar tijd zoveel mensen omgebracht zijn. De angst regeerde toen, zelf binnen een gezin kon je niemand vertrouwen. Cambodja ondervindt hier nu nog steeds veel schade van. Er zijn een aantal generaties opgegroeid zonder educatie (niet via school maar ook niet via oudere familie). Veel kinderen zijn opgegroeid met getraumatiseerde ouders en grootouders (degene die het overleeft hebben) waarin huiselijk gewend een hele grote rol speelt. cambodja is eigenlijk een derde wereldland. Heel veel kinderen bedelen op straat. Door geld te geven aan deze kinderen Blijven ze bedelen. Dus doe ik het op een andere manier. Ik eet! Er zijn een aantal restaurants die straatkinderen een kans bieden op een toekomstige baan in de horeca. Ze worden daar opgeleid tot kok of als ober. Je kan daar lunchen of 's avonds eten en de opbrengst gaat volledig naar de kinderen. Morgen vertrek ik uit phnom penh richting Siem Reap, hemelsbreed is het niet ver, maar ik reken wederom op een busreis van 6 uur.